موهايش خاكستري و بهم پيچيده مثل نمد بود. انگار هرگز شانه‌اي بهشان نخورده بود. شلوار كهنه و رنگ و رو رفته‌اي همراه با بلوزي پشمي پوشيده بود كه در اثر مرور زمان رنگ‌هايش در هم شده و رنگ مشخصي نداشت. روي آن يك كت گل و گشاد سرمه‌اي تنش بود. كفش‌هايش هم مثل كتش بزرگتر از پايش بودند. روي سنگي زير درخت چنار بزرگ سر بازار نشسته بود. در كيفش باز بود و روي زانويش دستمالي انداخته بود. توي دستمال مقداري تسبيح و گردنبند بهم ريخته قرار داشت. دانه‌هاي تسبيح را به دقت و با انگشتاني بلند و ظريف از هم جدا و سر هم نخ مي‌كرد.