جنبش رمان نو
اغلب آثار نویسندگان جنبش "رمان نو"، که در اواخر دهه‌ی ۱۹۵۰ در فرانسه شکل گرفت و به نقد شیوه‌ی واقع‌گرایانه در رمان پرداخت و راه و روشی تازه در ادبیات قرن بیستم پایه گذاشت، در انتشارات "مینویی" منتشر شده است. نشری که در زمان اشغال نازی‌ها و به همت ژان بروله و ژروم لاندون تاسیس شد تا آثار نهضت مقاومت فرانسه را چاپ کند. آلن رب گری‌یه، نویسنده و کارگردان نامی و مهم‌ترین چهره‌ی "رمان نو"، بعد از آن‌که دست‌نوشت "پاک‌کن‌ها"یش را انتشارات "گالیمار" رد می‌کند، موفق می‌شود کتاب را در "مینویی" منتشر کند. در حقیقت "مینویی" کتابی را چاپ کرد که "گالیمار" آن را نپذیرفت، اما بعدها همین کتاب باعث شهرت آلن روب گری‌یه می‌شود. در همان سال‌ها او به عنوان کارمند در "مینویی" مشغول به کار شد، و آثار نویسندگان دیگری را منتشر کرد که بعدها هرکدام‌شان به عنوان چهره‌ای مهم در ادبیات فرانسه شناخته شدند. نویسندگانی همچون ناتالی ساروت، روبر پنژه، میشل بوتور، کلود اولیه، کلود سیمون و ساموئل بکت، که دو نفرشان موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل ادبیات شده‌اند: بکت و سیمون.
باید گفت درایت و اعتماد مدیر انتشارات مینویی و تشخیص و قدرت آلن روب گری‌یه باعث شد که نویسندگان این جنبش مهم محلی پیدا کنند تا بتواند آن‌جا بی هیچ دغدغه‌ای آثار خود را منتشر کنند. آثاری که هیچ ناشری برای چاپ آن‌ها را نمی‌پذیرفت.
"رمان نو" فاقد قواعد مرسوم رمان کلاسیک است. از پیرنگ و ریتم در آن خبری نیست، قهرمان ندارد، و به هر آن‌چه که یک روند منطقی به سلسله حوادث داستان می‌دهد اعتقادی ندارد. در حقیقت در جست‌‌و‌جوی آن نقاط تاریکی‌ست که در رمان سنتی دیده نشده‌اند. در "رمان نو" شخصیت‌پردازی، آن‌طور که در رمان کلاسیک مرسوم است، اهمیت ندارد، و بی‌‌اهمیت‌ترین بخش، جذابیت موضوع است. خواننده‌ی این متن اگر بخواهد دقیق‌تر و مفصل‌تر درباره‌ی "رمان‌نو" بخواند و بداند، می‌تواند به مقالات و کتاب‌های بسیاری مراجعه کند که یکی از مهم‌ترین آن‌ها بی‌شک "آری و نه به رمان نو" است، که با ترجمهی منوچهر بدیعی توسط انتشارات "نیلوفر" به چاپ رسیده است. کتاب مجموعه مقالاتی در بر دارد از نویسندگان و متفکران بزرگی چون رولان بارت، فرانسوا موریاک، آلن روب گری‌یه و ...، که به نقد و بررسی این جنبش پرداخته‌اند و موافقت و مخالفت خود را اعلام کرده‌اند. آثار مهم آلن روب گری‌یه، که موثرترین چهره‌ی "رمان نو" به‌شمار می‌آید، اغلب با ترجمهی منوچهر بدیعی و پرویز شهدی در دسترس دوست‌داران این نویسنده و کسانی که نسبت به او کنجکاوند، قرار دارد: "درتودرتو"، "ژلوزی"، "شاهد"، "طرحی برای انقلاب در نیویورک"، "پاک‌کن‌ها" و رمان‌های مهم دیگری که خواندن هرکدام‌شان، درون مخاطبان و علاقه‌مندان "رمان نو" را سرشار از شعف و لذتی تازه و بی‌تکرار خواهد کرد.