مي‌توان به عشق مثل يك اتفاق نگاه كرد. با پلك زدني در ورطه عميق دوست داشتن‌ها پا مي‌گذاري، آن‌جا كه همه‌چيز از آدم‌ها و حيوانات و گياهان گرفته تا اشياء برايت معنا پيدا مي‌كنند، و اما با پلكي ديگر همه را از دست مي‌دهي و اين‌بار شايد طوري ديگر به همه پيرامونت بنگري. شايد عشق درست آن هنگام كه از دست مي‌دهي، متبلور شود. شايد يكبار، فقط يكبار بايد از آن بهشت عدن بگذري و آن‌چه را كه ديدي و تجربه كردي براي خودت در سرزميني كه جهنم مي‌خوانيش دوباره از نو بسازي. عشق فقط يكبار اتفاق مي‌افتد ولي تو بارها عاشق مي‌شوي.