ژان بودريار، نظريه پرداز بلندآوازه فرانسوي و سردمدار پسامدرنيسم، مهم ترين چرخش فکري خود را با حمله اي سنگين به آراي ميشل فوکو به نمايش گذاشته است. بودريار در اين کتاب اساس انديشه فوکو را به چالش کشيده، نظام غالب و غول آسايش را از درون متلاشي مي کند. او سخن پردازي فوکو در باب مقولات محوري آثارش يعني «قدرت» و «ميل جنسي» را به پرسش مي کشد و دوران اين سخن را سپري شده مي داند. هفت سال پس از فراموش کردن فوکو، بودريار در گفت و گويي با لوترنژه شرکت مي کند تا اين بار خود را به دست فراموشي بسپارد. آن متن و اين مصاحبه در کنار هم، با ضرباهنگ شتاب ناک، سبک گزين گويه وار و لحن جدل بار خود، معرف اراي انديشه وري شده اند که غرابت و تازگي نوتارش يادآور نيچه است.