خواندن پروست، زمان و بردباري مي‌خواهد - به خصوص زمان - اما اين زمان هرگز «از دست رفته» نخواهد بود. پس از چند صفحه‌اي كه از خواندن كتاب در جستجوي زمان از دست رفته بگذرد، موجاموج پرشكوه و جريان‌هاي نهفته در ژرفاي روايت، خواننده را با خود خواهد برد، درخشش خيره‌كننده اثر، راه او را روشن خواهد كرد، همراهي بي‌شمار شخصيت‌هاي كتاب، تخيل او را بر خواهد انگيخت.