كوبه در خواب نوشين خفتگان را برمي‌آشوبد و داستان‌هاي كافكا از پس پايان خوش قصه‌هاي كهن آغاز مي‌شود. اكنون در‌هاي دوزخ اين قيامت زودرس پيش روي ساكنانش گشوده است. ساكناني هم زنده و هم مرده،‌ ساكناني نه اين و نه آن،‌ قدر قدرتاني زمين‌گير و بيمار. با اين همه جهان كافكا جهان نوميدي نيست، جهان جانانه‌ترين نبرد زمان است؛ نبرد با نقاب‌هاي كهنه و نو. هنر كافكا آيينه تمام نماي بحران وجود آدمي در زمانه‌اي است كه ما نيز در آن زندگي مي‌كنيم،‌ و اين شناخت او جهانش را در مرزهاي ضرورت جاي مي‌دهد. شناختي به دور از تاييد يا تخطئه غرض‌آلود. ((سيري در جهان كافكا)) در اين مسير گام بر مي‌دارد.