ما کشتي‌شکستگاني هستيم چسبيده به تخته‌پاره‌هاي پراکنده بر روي دريا که با انفعال تمام و با هر حرکت امواج بالا و پايين مي‌رويم. خداوند براي نجات هريک از ما ريسماني از آسمان فرو مي‌فرستد. آن که به اين ريسمان چنگ مي‌زند و به رغم درد و ترس رهايش نمي‌کند به قدر ديگران اسير نوسان امواج است اما براي او اين نوسانات با تکان‌هاي ريسمان ترکيب مي‌شود و کليتي متفاوت مي‌سازد.