سنکا، نمونه‌ي روشنفکري‌ست که همواره در جهت تغيير جهان حرکت مي‌کرد. او که سال‌ها در ميان خون‌ريزترين امپراتورهاي روم و دو جبّار بزرگش، کاليگولا و نرون زيسته بود و از سناتوري تا معلم و مشاور امپراطوربودن را تجربه کرده بود، تمام تلاشش معطوف به اصلاح وضعيت حکمراني و رفتارهاي فردي و اجتماعي شهروندان بود. اين فيلسوف، نمايشنامه‌نويس و مصلح اجتماعي بزرگ روم باستان، با توجه به فهم دقيقي که از عصبيت جاري و ساري در ميان روميان داشت رساله‌اي نوشت که امروز با نام «چگونه خونسردي خود را حفظ کنيم: راهنماي باستاني بر مديريت خشم» منتشر شده است. اين جستار/ مقاله، به‌ظاهر نامه‌هايي بوده که سنکا خطاب به برادر سياستمدارش نواتوس نوشته و حال که به آن نگاه مي‌کنيم گويي نامه‌هايي به انسان و تاريخي‌ست که هم‌چنان سرشار از نکبت خشونت و عصبيت بي‌قاعده و نالازم ست. سنکا اين عصبيت‌ها و خشم‌هاي روزمره را شکلي از جنون مي‌‌داند چرا که بابتش هزينه‌هاي بسياري مي‌پردازيم. روشنفکر بزرگ رومي درکتاب چگونه خونسردي خود را حفظ کنيم بر نکته‌اي اساسي دست مي‌گذارد، اينکه هيچ‌کس بدون اشتباه و خطا و گناه زندگي نکرده و نمي‌کند و اگر هر انساني همين يک نکته را در نظر بگيرد و بداند که هرگاه خودمان را از خطا و اشتباه به دور بدانيم، در سراشيبي سقوط قرار گرفته‌اي، ديگر اين‌قدر بر سر ابلهانه‌ترين مسائل روزمره‌ي زندگي خشمگين نمي‌شويم و به خودمان و ديگران آسيب نمي‌زنيم.