اکنون فروپاشي ديگري بزرگ به بخشي از تجربه‌ي هر روزه‌ي ما تبديل شده است. ژيژک در کتاب درنگيدن با امر منفي هرگونه تلاش براي گريز از پذيرش اين فروپاشي را خوار مي‌شمارد ــ خواه عقب‌نشيني بزدلانه به سنت و پناه‌جويي در اَشکال پيشادکارتيِ اتحاد با ديگري بزرگ، خواه توسل کلبي‌منشانه به حقايق نسبي. از ديد او، يگانه راه حقيقي در مواجهه با فروپاشي ديگري بزرگ، تکرار حرکت کانت و هگل، به گردن گرفتن نبود ديگري و «درنگيدن با امر منفي» است. از اين‌رو، او در کتاب حاضر، با به‌کارگيري مثال‌هايي از فرهنگ عامه و فلسفه‌ي محض ــ از فيلم نوآر و تاريخ اپرا و تاريخ فلسفه گرفته تا ظهور ملي‌گرايي و نزاع‌هاي قومي و بنيادگرايي‌هاي ديني ــ نشان مي‌دهد که کانت و هگل، بسي بيش از سوفيست‌هاي پسامدرن، معاصران ما هستند.