پيش‌گفتارهايي بر منطقِ محض، که بخشِ مقدماتيِ پژوهش‌هاي منطقي را تشکيل مي‌دهند، مي‌خواهند راه را براي برداشت و پرداختي نو از منطق هموار کنند. اين پيش‌گفتارها مي‌کوشند نشان دهند که پايه‌گذاريِ منحصراً روان‌شناختيِ منطق، که زمانه‌ي ما ارزشي چنين فراوان بدان مي‌دهد، بر خلطِ سطوحي ذاتاً گوناگون از مسائل، بر پيش‌فرض‌هايي اصولاً غلط درباره‌ي ويژگي و هدف‌هاي دو علمي که در اين‌جا ذکر شده ــ يعني روان‌شناسيِ تجربي و منطقِ محض ــ مبتني است. ‌