در کتاب حاضر، که تأليف آرام ضيايي (استاد و پژوهشگر آلمانيِ ايراني‌تبار) است، کوشش بر آن بوده که در چهارچوب پساساختارگرايي و بر اساس روش فوکويي، يعني ديرينه‌شناسي و تبارشناسي، موضوع و جريان توسعه به‌عنوان يک گفتمان تحليل و بررسي شود. با توجه به اين‌که تأليفات در حوزه تاريخ توسعه بر اساس روش يادشده بسيار اندک است، و ضيايي در تأليف خود دست به پژوهشي وسيع و کاوشي دقيق در جزئيات زده، مطالعه اين کتاب به‌ويژه براي علاقه‌مندان حوزه‌هاي جامعه‌شناسي توسعه، علوم سياسي، اقتصاد سياسي، سياست اجتماعي، برنامه‌ريزي و رفاه اجتماعي و جغرافياي سياسي بسيار سودمند و نکته‌آموز است.