همه ي زمين در تن پوش مبدل و مندرس و رنگ باخته تظاهر به غريبگي و غريبه بودن مي کنند و در پس اين خيمه شب بازي در پي سرور تو هستند؛ اما فردا که بهار مستانه سورنا مي نوازد، سُهره ها در ارتشي ناشمردني آسمان را تسخير و فتح مي کنند، فقط براي اينکه سُلوت را به تو پيشکش کنند؛ و سبزينه ها خاک مي ترکانند و ساقه مي جنبانند، که جنگلي همچون بزک مهرويان پديدار گردد، بزم و هلهله ي ناتمام درختزاران و اين شعف و بي مانندي صورت مي پذيرد تا تو شادماني و طرب را براي هميشه در سينه ي خود پنهان داري.