در بادي امر هيچ اثري از حقيقت در اين ادعا ديده نمي شود که فلسفه نيچه کمال و پايان متافيزيک غربي است. زيرا فلسفه او با بي اعتبار کردن «جهان فراحسي» که جهان «حقيقي» دانسته مي شد به نظر مي رسد بيشتر كل متافيزيک را نفي مي کند و به سوي انکار قطعي آن گام بر مي دارد. بي شک، انديشه بنيادي نيچه، «اراده معطوف به قدرت»، همچنان به نحوي به تفسير موجوديت موجود به مثابه يک کل، يعني به مثابه اراده، اشارت دارد. اراده و شناخت به يکديگر وابسته اند. شناخت و اراده در طرح کلي شلينگ و هگل ذات عقل را مي سازند. آنها در طرح لايبنيتسي جوهريت جوهر همچون نيروي فعال يا منفعل اوليه به حساب مي آيند.