"انديشه، شناخت نيست بلکه توانايي تميز نيک از بد و زيبا از زشت است و اين توانايي مي‌تواند، دست کم براي من، در لحظه‌هايي کمياب وسيله پيش‌بيني فاجعه‌ها باشد..." موضوع انديشه نمي‌تواند جز چيزهاي دوست‌داشتني-زيبايي، حکمت، عدالت و غيره-باشد. زشتي، نبود زيبايي، نبود دادگري، و نبود نيکي است... يعني بدي و زشتي اصالت يا جوهري ندارند تا انديشه بتواند به آن‌ها بپردازد... "واقعيت اسف‌بار اين است که بخش بزرگ بدي‌ها را کساني مرتکب مي‌شوند که هرگز تصميم به بد بودن يا خوب بودن نمي‌گيرند...آن‌ها که توانايي انديشيدن ندارند." و اين است آن‌چه انديشمند بزرگ، هانا آرنت در اين رساله کوتاه مي‌گويد، مي‌پژوهد و از عهده آن برمي‌آيد.