دانشكده‌هايي كه در مراتب سياسي دست بالا را دارند، وظيفه تعليم ماموران اجرايي را بر عهده دارند، ماموراني كه بتوانند بي‌چون و چرا و بدون پرسيدن يا شك كردن، و در چارچوب محدوده‌هاي نظم اجتماعي موجود و مفروض، فنون و دستورالعمل‌هاي دستگاه معرفتي را به اجرا بگذارند كه هيچ ادعايي براي آفريدن يا دگرگوني ساختن ندارند؛ در مقابل، تقدير دانشكده‌هايي كه در مراتب فرهنگي دست بالاتري دارند اين است كه، بنا به ضرورت پي‌ريزي شالوده‌اي عقلاني براي معرفتي كه دانشكده‌هاي ديگر صرفا تلقين مي‌كنند و به كار مي‌بندند، براي خود همان آزادي را روا بدارند كه از فعاليت‌هاي اجرايي دريغ شده است... من در نوشتن اين كتاب هيچ ملاحظه و پروايي به خرج نداده‌ام، اما يقين دارم كه نشاني از بدخواهي و كين‌توزي هم در آن نيست...