سايكوسيس 4:48 متني است مثله شده، در خود منفجر و فروپاشيده، چنان كه خود كين در يكي از همين قطعات مي‌نويسد :«ذهن من توي هجوم همين تيكه‌پاره‌هاي مثله شده در هم و برهمه»؛ هجومي جنون‌آسا از مونولوگ، ديالوگ، اعداد، شعر، ارجاعات كتاب مقدسي، خطابه، هذيان و... با كمترين توضيحات و پيشنهادات اجرايي و متنوع‌ترين زبان نمايشي. اين گسيختگي حتي در ظاهر بصري متن نيز وجود دارد؛ تكه‌هايي جابه‌جا شده‌اند، فضاهايي خالي گذاشته شده‌اند و حتي صفحه‌اي نيز سفيد. متن، در كليت خويش، تصويرگر سوژه‌اي تاخورده است؛ تقابلي با نظام اعظم روانشناسي از يك سو، و با خود و درونيات خويشتنش از سوي ديگر؛ جلوه‌اي از پديدار‌شناسي سوژه رو به زوال.