هجو حاضر در نمايش‌نامه كيمياگر از استهزا خرد شياد سر بر مي‌آورد و بر علم قلابي كيمياگري مي‌تازد. با اين وجود گويا بن جانسون بر سر آن نيست كه تحقير اخلاق را مضمون قرار دهد. وي با مهارت تمام اراذل و كلاه‌برداران جامعه را ترسيم مي‌كند. سابتل و فيس قهرمانان! يا شريران اين متن كمدي، همچون سكان‌داران كشتي، نمايش‌نامه را از ميان امواج خروشان و گزنده درياي رياكاري يا به تعبيري از لابلاي رشته‌هاي به هم تنيده موقعيت‌هاي خنده‌آور عبور مي‌دهند و تا زماني كه در دام خود گرفتار مي‌شوند، مشتي قرباني بي‌نوانا را به وادي فريب و كلك مي‌كشانند، قربانياني كه هر يك با بلاهت و جهل خاص خود سراپا ريش‌خند مي‌گردند و بر سر دست مي‌شوند.