سخن گفتن از «تقديرگرايي ژنتيك» يا گفتن اين كه «همه چيز در ژن‌هاست» فرض و تصور كردن اين امر است كه تاثيرات ژنتيكي تغييرناپذيرند، كه سرنوشت اجتناب‌ناپذير ما اين است كه طبق همان برنامه‌اي عمل كنيم كه دي ان اي ما برنامه‌ريزي كرده است. نتيجه روانشناختي جبرگرايي ژنتيك واضح است: آنچه تصور مي‌كنيم آزادي و اختيار شخصي است، صرفا توهم است. نتيجه اخلاقي جبرگرايي ژنتيك نيز واضح است: ما مسئول آن چيزي نيستيم كه انجام مي‌دهيم، ژن‌هايمان مسئول‌اند. ما معصوميت طبيعي را در شكلي جديد داريم: ژن‌هايم را سرزنش كن، نه مرا...