مي‌گويند فلاكت‌هاي جنگ به لطف تلويزيون به ابتذالي شبانگاهي تنزل پيدا كرده‌اند. از بس در تصاويري غرق شده‌ايم كه زماني از ديدنشان جا مي‌خورديم و منزجر مي‌شديم حالا ديگر چيزي از حس همدلي باقي نمانده و به سوي رخوت و بي‌حسي پيش مي‌رويم. ولي واقعا چه خواسته‌اي مطرح است؟ هيچ شورايي از نگهبانان نمي‌شود تشكيل داد تا هولناكي‌ها را جيره‌بندي كند و قابليتش را در شوكه كردن ما تازه نگه دارد. و مسلما خود اين هولناكي‌ها هم فروكش نخواهد كرد. سانتاگ بيست و پنج سال بعد از كتاب كلاسيكش درباره عكاسي، به موضوع بازنمايي تصويري جنگ و خشونت در فرهنگ معاصر بازمي‌گردد و ما را به تاملي عميق‌تر درباره تاثير و معناي اين تصاوير در دنياي امروز فرا مي‌خواند.