اين مدعاي رايج در مجادلات فلسفي كنوني كه عقل مردانه است، ناگزير اين فكر را به ذهن متبادر مي‌كند كه هر آنچه براي مرد معقول و درست است، ممكن است در مورد زن صدق نكند. اين كتاب نشان مي‌دهد كه مردانه بودن عقل انسان تنها به يكسونگري سطحي زبان خلاصه نمي‌شود، بلكه ريشه‌هاي آن در دل سنت فلسفي غرب نهفته است. قصد اين نيست كه بگوييم زن حقيقت خاص خود دارد يا ضوابطي مشخصا زنانه براي باورهاي عقلاني هست. غرض، اقامه نظري است كه لاف‌زني‌هاي عقل را كم و بيش رسوا مي‌كند. گذشته از اين، جنسيت يكي از چيزهايي است كه تصور مي‌رود انديشه به راستي عقلاني بايد از آن بركنار باشد. اين باور كه اگر همه ذهن‌ها عقلاني باشند اساسا فرقي با هم ندارند، زيربناي بسياري از ايدئال‌هاي اخلاقي و سياسي ماست.