كانت دائما تكرار مي‌كرد كه آرزو دارد به دانشجويان خود نه يك فلسفه، بلكه چگونگي فلسفي انديشيدن را بياموزيد. پس نبايد توجه ما به گذشته يعني (بازگشت به كانت ) ، بلكه بايد به جلو، به اجتماع انساني بهتر معطوف گردد؛ در چنين صورتي است كه مي‌توانيم چهره‌ي امانوئول كانت را در پرتو روشنايي راستين آن و اهميت زنده و واقعي‌اش براي اكنون و آينده مشاهده كنيم . آن‌گاه او خود را به عنوان يكي از متفكران بزرگ به ما خواهد نمود كه نخستين گام‌هاي دشوار را از پيچ و خم جنگل برداشت و راهي را باز كرد كه ما هنوز در آن رهسپاريم . هنگامي كه ما اشياء را در پرتو اين روشنايي مي‌بينيم و توجه‌مان را به آينده‌ي اجتماع انساني معطوف مي‌كنيم، آن‌گاه در كنار سيماي عظيم كانت ، چهره‌ي بسياري از مشاهير فلسفي سال‌هاي اخير از نظر ما رنگ خواهد باخت. زيرا نظريه‌اي كه هدفش رهايي انسان و تحقق يك اجتماع راستين نباشد سزاوار نام فلسفه نيست.