بي‌ترديد ايمانوئل کانت، در کنار افلاطون، ارسطو، دکارت و هگل يکي از بزرگترين فيلسوفان تاريخ تفکر غربي و شاخص‌ترين چهره نهضت روشنگري اروپايي در قرون جديد است و به‌هيچ‌وجه مبالغه‌آميز نيست که مي‌توان تاريخ متافيزيک غرب را به دوره ماقبل‌کانتي و مابعدکانتي تقسيم کرد. با کانت فلسفه وجهي استعلايي يافته، کاملاً معنا و مفهوم تازه‌اي به خود مي‌گيرد. وي، در کتاب تمهيدات؛ مقدمه‌اي بر هر مابعدالطبيعه آينده که به عنوان يک علم عرضه شود، به‌درستي ادعا مي‌کند که بعد از وي هيچ فلسفه‌اي نمي‌تواند نسبت به فلسفه استعلايي او بي‌تفاوت باشد. دهه‌هاست جريان کانت‌پژوهي در کشور ما شکل گرفته است، ليکن هنوز با ورود کانت از سطح آگاهي به ساحت خودآگاهي تاريخي‌مان بسيار فاصله‌ داريم. براي اين امر نيازمند خلق آثار تأليفي و نه صرف ترجمه هستيم. اثر حاضر از نخستين کوشش‌هاي ما ايرانيان براي مواجهه مستقيم و غيرترجمه‌اي با آثار درجه اول متفکران بزرگ غربي است. موفقيت يا عدم موفقيت اين کوشش‌ها در وهله ثانويه قضيه قرار دارد. مهم آن است که در ميان ما ايرانيان اراده معطوف به برقراري گفت‌وگو و ديالوگ با متفکران برجسته متافيزيک غربي شکل گرفته است. اين کتاب را بايد در زمره نخستينِ اين کوشش‌ها برشمرد. يقيناً گام‌هاي بعدي نمي‌توانند نسبت به گام‌هاي پيشين بي‌تفاوت باشند.