«حتّاي زندگي» دوباره باز دوره مرگ است کنار زنده ماندنِ آدم ها در سيزده تصوير، داستان، روايت قصه، خيال و شايد غزل! نمي دانم؛ تو هر چه خواستي، هرجور خواستي بخوان اين بازي را! بخوانِشان به مهرباني سرانگشت چشم هات که جهان تازه شود به گشاده دستي آسمان و خاک. به وقتِ کلمه، بهار را به ياد درختان خواب زده مي آوري؛ به ياد حتّاي زندگي؟