والتر بنيامين، يکي از اثرگذارترين فيلسوفان هنر در قرن بيستم است. او که خود را مارکسيستي انقلابي مي‌دانست، يکي از به‌نام‌ترين انديشمندان معاصري است که، بنا بر تخصص و حوزه‌ي علايق‌اش، دقيقاً در ميانه‌ي معرکه‌ي مناسبات ميان هنر و ايدئولوژي قرار گرفته است. وي در جاي‌جاي آثارش عبارات و مفاهيم گوناگوني در باب نسبت هنر و ايدئولوژي مطرح مي‌کند. او گه‌گاه در برابر آفات ايدئولوژي براي هنر، از هنر مستقل و حتي هنر براي هنر حمايت کرده، نگراني‌هاي زيبايي‌شناختي‌اش را در برابر سيطره‌ي نظام‌هاي ايدئولوژيک مطرح مي‌سازد؛ و در مقابل، در برابر انحطاط هنر بورژوايي در نظام سرمايه‌داري، هنر غيرمتعهد را تحقير کرده، با تأکيد بر آرمان‌ها و اهداف انقلابي، تلويحاً از نوعي تعهد ايدئولوژيک هنر دفاع مي‌کند. کتاب حاضر در صدد تبيين اين امر است که چگونه مي‌توان بدون افتادن در ورطه‌ي تناقض‌گويي، بنيامين را هم زيبايي‌شناسي نوکانتي و متعهد به ذات و سرشت خود امر هنري دانست و هم مارکسيستي انقلابي و در عين‌حال يک يهودي منجي‌باور که تعهد هنر به ايده را بسيار حائز اهميت مي‌داند.