گزافه نيست اگر در مجموع? شرح و نقدهاي نظريه پردازان طراز اول در باب «در جستجوي زمان از دست رفته»، اثر سترگ مارسل پروست، منظوم? چهارگفتار کتاب حاضر را يک رويداد بناميم. ژوليا کريستوا که از بزرگ ترين منتقدان ادبي عصر حاضر است در اين گفتارها از نقدهاي بلاغي شايع فاصله گرفته و از منظري تاريخي به رديابي تبارشناسي سوبژکتيويته اي مي پردازد که تواماً چهره هاي درهم تنيد? مارسل را در مقام نويسنده، راوي، و شخصيت هاي محوري اين رمان بلند، به ويژه در رابطه اش با پديد? مادرانگي تصوير مي کند. کريستوا مي کوشد در اين منظومه به کل ساحت تجرب? پروست بپردازد و نشان دهد که چرا پروست سنگ محک تناسب نظري? تناسب نظري? ادبي در دوران معاصر است. بي شک اين چهارگفتار، در کنار خوانش هاي ژيل دُلوز و ژرار ژنت، از ماندگارترين قرائت هاي اثر جاودان پروست در زمان? ما هستند.