بورديار در اين كتاب، كه يكي از آخرين نوشتههاي او پيش از مرگش در مارس 2007 است، نگاه تيزبينانهاي به مسئله ناپديدي دارد: ناپديد شدن «دنياي واقعي» و سوژه انساني كه در تلاش و تقلاي مدرنيته براي دستيابي به دانش عيني و ابژهبنياد و تسلط تكنولوژيكي رقم خورده؛ او در اين اثر با نگاهي كلانتر، «ناپديدي» را با وجوه بازنمايانه و مفهومپردازانه زبان هم در پيوند ميبيند. بودريار نتيجه شكاف بين سوژه و «دنياي طبيعي» را بيگانگي مطلقي ميداند كه در آن هر دو طرف اين معادله نيست ميشوند. او روند پيش رو را جدا از هر گونه مسير تكاملي بشر ميبيند و ادعا ميكند اين ناپديدي بيشتر از آنكه طبيعي باشد روانشناختي يا متافيزيكي است. اما جالبتر اينكه گفتههاي بودريار درباره فاصله بين انسان و ساحت طبيعي در شواهدي از دنياي هنر و به خصوص حوزه عكاسي تجلي پيدا ميكنند و به عبارتي يادآورمان ميشوند كه:«در پس هر تصوير، چيزي ناپديد شده...»
نويسنده | ژان بودريار |
قطع | رقعي |
مترجم | احسان كيانيخواه |
نوع جلد | شوميز |
زبان | فارسي |
تعداد صفحات | 96 |
نوبت چاپ | 1 |
ابعاد | 14.2 * 0.7 * 19.3 |
وزن | 100 |
سال چاپ | 1394 |
هنوز نظري ثبت نشده است