آدم‌هاي تنها و وانهاده‌ هر يك از اين داستان‌هاي كوتاه در عين حال كه با محيط زندگي و جهان بي رحم و بي تفاوتي كه ‌آن‌ها را به بازي گرفته است احساس بيگانگي مي‌كنند، با آدم‌هاي تنها و وانهاده‌ داستان‌هاي ديگر او وجوه مشترك و خويشاوندي نزديكي دارند. رشته‌اي پنهاني، اين آدم‌هاي به ظاهر متفاوت را به هم‌ديگر پيوند مي‌دهد. مرد جواني كه تازه از فرنگ برگشته است در اولين ديدار دل به زني مي‌بازد كه چيزي از او نمي‌داند، در داستان بعدي به مرد جا افتاده‌اي تبديل مي‌شود كه به دنبال يك زن ناشناس راه مي‌افتد تا به روياهاي ناكام مانده‌ي سال‌هاي گذشته‌اش جان تازه‌اي بدهد، و همان پيرمرد تنهايي‌ است كه در داستان ديگري از بالين همسر تازه درگذشته‌اش بچه‌هايي را كه با كيف‌ها و كوله‌پشتي‌هايشان به مدرسه مي‌روند تماشا مي‌كند. و زن تنهايي كه براي شوهرش كه در سفر است نامه مي‌نويسد، شايد همان زني باشد كه در داستان ديگري عاشق مرد محتاطي شده است كه حوصله‌اش را ندارد به يك رابطه‌ي پر درد سر ادامه بدهد.... دل‌باختگي محور عمده‌ي داستان‌هاي اين مجموعه است و سادگي و صميميتي كه در روايت اين داستان‌ها به كار رفته لحني طبيعي و باور نكردني به آن‌ها مي‌دهد و روايت مي‌كند كه از سرچشمه‌اي بكر جوشيده‌اند.