كوتزي در اين كتاب پنجره‌اي ديگر به روان انساني مي‌گشايد و به گونه‌اي يادآور جرج اورول، عوالم روحي يك مقام رسمي را كه در يك امپراطوري خيالي مواجه با انجام وظايفي بي‌رحمانه است، توصيف مي‌كند. داستان او توصيف سرشت فريب‌كارانه و طمع‌كارانه‌ جنگي است كه عليه (بربرها) كه در واقع كسي جز بوميان ساكن اطراف نيستند، جريان دارد و نشان مي‌دهد آدميان، آن‌گاه كه قدرتش را داشته باشند، در رسيدن به آن‌چه خود بر حق و درست مي‌دانند تا چه اندازه آماده‌ ستم بر ديگر انسان‌هايند. توانايي كوتزي در وصف ژرف‌نگرانه‌ نوميدي و درماندگي قهرمان داستان در مواجهه با شرايطي است كه توان تغيير يا تعديل آن را در خود نمي‌يابد.