تا زماني که گفت وگو در باب سلامت روان شبيه ادبيات مبلغ خوشبختي باشد که مثلاً سلامت را مترادف با مثبت نگري بداند - مايي که توجه جدي تر به بيماران و اقليت دگرباش عاطفي داريم نيز به لحاظ رواني سالم تلقي نخواهيم شد. در حالي که افراط گرايي هاي سياسي جنگ هاي بي دليل و گزارش هاي فقر کودکان در سراسر جهان همواره ادامه دارد طبيعي است که ناخشنود باشيم، اگر بايدها درست و بجا باشند شايد منطقي تر باشد که بگوييم «بايد» بيشتر وقت ها شاد نباشيم و نيز بخش خوبي از عمر خود در بزرگسالي را با افسردگي بگذرانيم.