عنوان نخستين كتاب كافكا توصيف يك نبرد است. نبردي كه نه امكان پيروزي مي‌گذارد نه امكان شكست و با اين همه نه قادر است كه آرامش يابد و نه پايان گيرد. گويي كه همواره اين گفت و گوي كوتاه در ذهن كافكا در كار است:‹‹ در هر حال تو از دست رفته‌اي. ـ پس بايد دست بكشم؟ ـ نه، اگر دست بكشي، از دست رفته‌اي.›› بدين لحاظ است كه سخن گفتن از كافكا هر آينه مخاطب ساختن هر يك از ماست. كتاب حاضر مي‌خواهد چنين نبردي را توصيف كند، نبردي تاريك، تحت پوشش تاريكي، كه با ساده‌انديشي بيش از اندازه مي‌توان گفت داراي چهار وجه است: رابطه با پدر، رابطه با ادبيات و رابطه با دنياي زنان؛ اين سه شكل مبارزه به گونه‌اي عميق‌تر مطرح مي‌شوند تا نبرد معنوي را شكل دهند.