آصفه آصفي در اوايل دهه 1300 شمسي در تهران چشم به جهان گشود. او پس از اتمام دوره‌هاي دبستان و دبيرستان در رشته زبان و ادبيات فرانسوي دانشگاه تهران تحصيل کرد. وي سپس به فرانسه رفت، در رشت? تعليم و تربيت درس خواند و در سال 1341 درجه دکتري دريافت کرد. در بازگشت، وي علاوه بر دانشسراي عالي در دو ـ سه دانشکد? ديگر هم به تدريس پرداخت. همچنين در سال 1346 انجمن اوليا و مربيان را در ايران بنياد گذاشت و سردبيري نشري? اين انجمن به نام مکتب مام را برعهده گرفت. او در دهه‌هاي 1350-1340 مقاله‌ها، کتابچه‌ها و کتاب‌هاي متعددي در موضوع چگونگي تعليم و تربيت کودکان و نوجوانان در خانه و مدرسه ترجمه و تأليف و منتشر کرد. يکي از دانشکده‌هايي که او در آن به تدريس پرداخت، مدرسه عالي علوم اداري و بازرگاني قزوين بود. او در سال 1352 کتابي با عنوان نگاهي به ادب پارسي براي اين مدرسه عالي تأليف کرد. اين کتاب، که در چهارده فصل، سيري در نظم و نثر فارسي اغلب بر اساس چهره‌هاي شاخص در ادوار مختلف از روزگار کهن تا عصر نو است، به‌لحاظ ذوق ادبي مؤلف و تسلط او بر روش‌شناسي دريچه و مقدمه بسيار خواندني و مناسبي براي شناساندن ادبيات فارسي به مخاطبان عام‌تر است.