ناگهان پدرم با پيراهن آستين‌کوتاه از خانه بيرون آمد. واضح ديدمش. خم شدم و از ميان شاخه‌ها پاييدمش. در خنکاي ميان برگ‌ها، يک دنيا حشره در جنبش بود. مرا نديد. ديگر پسرش نبودم. پنهان شده بودم و همچون جانيان، بي‌آن‌که خبر داشته باشد، مي‌پاييدمش… پير شده بود. آن‌قدر آشفته بودم که از پيري‌اش دلم گرفت.»/ از متن کتاب امانوئل بُوو از نويسندگان قدرناديده‌ي ادبيات مدرن است. بُوو با نثري موجز و بي‌تکلف به اعماق روان شخصيت‌هاي تنهايي نقب مي‌زند که براي برقراري ارتباط با پيرامون خود در تقلايي نافرجام‌اند. زندگيِ خودش دست‌کمي از رمان نداشت و دغدغه‌هايش در زندگي دونيم‌شده‌ي او ميان فقر و ثروت ريشه دارد. با انتشار چند رمان کوتاه تحسين ژيد، کولِت، بکت و ريلکه را در زمان حياتش برانگيخت، ولي پس از مرگ از يادها رفت. بعدها پتر هاندکه بِکُن-لِبرويِر و آثار ديگري را از او به آلماني برگرداند.