کتاب عيش و نيستي نمايشنامه‌اي به قلم تيري مونيه و ترجمه‌ي ابوالحسن نجفي است. تيري مونيه نمايشنامه‌نويس و خبرنگار معاصر فرانسوي بود. او فعاليت ادبي را با نوشتن مقاله براي روزنامه و مجله شروع کرد. بعد از اشغال فرانسه توسط نازي‌ها، مونيه مقالاتش را در روزنامه‌ي فيگارو که قديمي‌ترين روزنامه‌ي فرانسه است، به چاپ مي‌رساند. بعد از پس گرفتن کشور فرانسه از نازي‌‌ها، اين نويسنده نوشتن مقالات سياسي را کنار گذاشت و به نوشتن مقالات اجتماعي و نمايشنامه پرداخت. در سال 1947 اولين نمايشنامه‌ي او به چاپ رسيد. در سال 1964 پس از مرگ يکي از اعضاي آکادمي فرنج، مونيه به عنوان جايگزين او به آکادمي پيوست. اين آکادمي روي زبان فرانسه و ساخت کلمات جديد و زنده نگه داشتن زبان تمرکز دارد. مونيه در سال 1986 موفق به کسب جايزه‌ي معتبر مونديل سينو دل دوکا شد. اين جايزه هر سال به نويسنده‌اي اهدا مي‌شود که اثرش پيامي براي انسان مدرن داشته باشد. اين جايزه‌ي ادبي بيشترين مقدار جايزه‌ي نقدي را ميان تمام جايزه‌هاي ادبي دارد. از ديگر دريافت‌کنندگان اين جايزه مي‌توان به خورخه لوئيس بورخس اشاره کرد. نمايشنامه‌ي عيش و نيستي تنها اثر تيري مونيه است که به فارسي ترجمه شده. اين نمايشنامه اولين بار در سال 1960 به چاپ رسيد. در سال 1980 فيلمي تلويزيوني در ژانر کمدي با اقتباس از اين اثر ساخته شد. مونيه در اين نمايشنامه فاجعه‌اي تراژيک را با طنزي هجوآميز ترکيب کرده و مکتب مدرنيسم قرن بيستم را با بياني تمسخرآميز نقد کرده است. اين نمايشنامه داستان آنيبال لوبروني، نويسنده‌ي داستان‌هاي عاشقانه را روايت مي‌کند که همسرش از ناشري مقدار زيادي پول دريافت کرده و اکنون لوبروني موظف شده تا ظرف چهل‌وهشت ساعت، فصل اول يک رمان جديد را به انتشارات تحويل دهد.