کتاب « نئوهاوکينگ ها يا سازش با سوراخ هاي جوراب مورچه» نوشته مريم حسينيان توسط نشر چشمه منتشر شده است. درست از همان زماني که پيام صوتي اشتباهي را در واتس‌اپ شنيدم، خيلي خوب فهميدم قلب آدم‌ها متصل به جايي نيست، به راحتي مي‌تواند از جايش کنده شود و بيفتد وسط حفره‌ي شکم. دکتر ف گفته بود تا زمان کشيدن بخيه‌ها يعني ده روز بعد هيچ‌کس به من حرفي نزند. شب اولي که از بيمارستان مرخص شدم هنوز با دروديوار خانه بيگانه بودم. در غيابم کل دکوراسيون خانه عوض شده بود مهدي آن قدر در آن روزها آشفته و بدحال بود و آن قدر زياد گريه مي‌کرد که گاهي با ريش خيس مي‌آمد بيمارستان حواسش به اطرافش نبود اصلا. مدام فکر ميکردم کسي اذيتش کرده و بعضي وقت‌ها مي‌گفتم فقط مبل کنار تخت بيمارستان را صاف کند و روي آن دراز بکشد و بخوابد... فقط بخوابد و در آن لحظه‌هايي که مطمئن بودم خوابيده نگاهش مي‌کردم از پست‌هايي که در اينستاگرامش نوشته بود خيلي غمگين شدم. دلم نمي‌خواست اين طور حس مقصر بودن داشته باشد چون واقعا نبود. بيماري من برآيند خودخوري‌ها و اندوهي هفت ساله بود.