| افسانه نجم‌آبادي در اتوبيوگرافي زنان در ايران معاصر جستارهايي را گرد هم آورده تا به اين پرسش پاسخ دهد که چرا ايرانيان - خاصّه زن ايراني - ميل و رغبتي به گفتن و نوشتن از «خود» ندارند. کتاب شامل چهار جستار درباره ژانر اتوبيوگرافي يا خودنگاشت و جايگاه زن ايراني در اين قلمروست. اين جستارها همچنين مي‌کوشند با کاوش در اندک اتوبيوگرافي‌هاي به‌جامانده از نويسندگان زن پيشگام دريابند آنها از چه نوشته‌اند، چرا نوشته‌اند و چه چيز را ناگفته رها کرده‌اند. همچنين واکنش جامعه را نسبت به اتوبيوگرافي‌هاي زنان بررسي مي‌کنند و نشان مي‌دهند که اين واکنش چگونه سبب شده زنان بيش از مردان زندگي شخصي خود را پسِ پرده نگه دارند و از نوشتن در اين باره بپرهيزند. اما آيا مي‌توان در آفرينش‌هاي ادبيِ همين زنان به‌دنبال ردپايي از زندگي آنها بود؟