|طاعون استعاره‌اي از زندگي انساني است، و رمان طاعون به مشتي نمونه خروار از اين زندگي بررسي شده بدل مي‌گردد.| کامو در اثر برجسته‌اش، طاعون، براي به تصوير کشيدن حقايق، از روايتي تخيلي استفاده کرد. او که خود چندين سال زندگي در قرنطينه را تجربه کرده بود، در اين رمان به مضاميني پرداخت که به ويژه، پس از همه‌گيري کوويد-19، براي تمام انسان‌ها قابل درک است: آسيب‌پذيري در برابر بيماري، انزوا، ترس از مرگ و در نهايت انسان‌دوستي. اين کتاب، شامل مجموعه‌اي از مقالات معتبر است که مضامين فلسفيِ طاعون را مورد بررسي قرار مي‌دهند و ديدگاه تازه‌اي درمورد اين کتاب ارائه مي‌کنند که در زمان حال و پس از بحران ويروس کرونا از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. مطالعه اين مقالات، همچنين براي کساني که صرفاً به اين اثر کلاسيک ادبي علاقه دارند، بسيار ارزشمند خواهد بود. از متن کتاب «راستش، طاعون هرگز پاياني ندارد، و وقتي زمان مي‌گذرد و ما تصميم مي‌گيريم – يا نمي‌گيريم – درمورد نابرابري‌ها و رنج‌هاي مستدام اين دنياي در محاصره سخن بگوييم، ساکت و خاموش مي‌ماند. درمان‌ها مستلزم همبستگي و ازخودگذشتگي‌اند، اما مي‌توانيم آينده‌اي را تصور کنيم که نابودگران ريشه‌کن شده‌اند و امنيت و سلامت به همه قربانيان بازگشته است.»