رکن ‌الدين خسروي را بي‌‌شک مي‌ توان پدر تئاتر تجربي ايران دانست. او با نگاه پيشرو و مدرن خود، شيوه‌‌اي را در بازيگري و کارگرداني بنيان نهاد که اکنون بسياري از کارگردانان جوان، ادامه‌ دهنده‌ همان راه هستند. در دنيايي که هنوز پديده‌‌اي به نام اينترنت وجود نداشت، او با احاطه‌ کم‌نظيرش بر ساير هنرها، خوانش و تحليل متن را خالي از شيوه‌ هاي مرسوم آن روزگار به ‌پيش مي‌برد. در تمرين‌هاي او، بازيگر بي‌آنکه بداند، همراه بزرگاني چون آپيا، پيسکاتور، برشت، ميرهولد وگروتفسکي در سير تکاملي نمايش قرار مي‌گرفت و اگر قرار بود تحليلي از نقش داشته باشد، بايد آن را در «عمل» به اجرا مي‌گذاشت. در اين کتاب با بخش‌هايي از زندگي و کار خسروي روبه‌رو مي‌شويم که جنبه‌ علمي، هنري و تا حدودي شخصي زندگي‌اش را در ‌برمي‌گيرد.