اورليا/ سيلوي دو داستان بلند از ژرار دو نروال، نويسنده‌ي رومانتيک فرانسوي، را در بر مي‌گيرد. اين دو داستان از شاهکارهاي نويسنده به شمار مي‌رود و يکي در 1853 و ديگري در 1855 منتشر شده است. مهم‌ترين مضمون آثار نروال زندگيِ شخصي خود او بود. «اورليا» نقطه‌ي اوج جست‌وجوي او در ژرفاي روان خويش است. او در اين داستان بلند هم راوي و هم قهرمان داستان است. اين روايت سوررئال از علاقه‌ي نروال به بازيگر و خواننده‌اي به نام جني کولون مايه مي‌گيرد. نويسنده زنِ ايدئال خود و سرچشمه‌ي لطف و رستگاري را در قالب شخصيت اورليا تجسم بخشيده است. «سيلوي» هم رگه‌هايي خودزندگي‌نامه‌اي دارد. روايت آن درباره‌ي عشق قهرمان داستان به سه زن است، عشق‌هايي همگي ناکام. راوي با خواندن متني کوتاه در يک روزنامه به ياد خاطرات جواني‌اش مي‌افتد و روايت مدام بين گذشته و حال او در رفت‌وآمد است. اين داستان بلند اوج نثرنويسي و‌ شاهکار نروال به شمار مي‌رود و منتقدان مخصوصاً شاعرانگي آن را همواره ستوده‌اند. «خواب يک زندگي دوم است… نخستين لحظه‌هاي خواب تصوير مرگ است، رخوت مه‌آلودي انديشه را در بر مي‌گيرد، و قادر نيستيم آن لحظه‌ي مشخصي را تعيين کنيم که من به صورتي ديگر به کار هستي ادامه مي‌دهد… ديگر نه مرگي هست، نه اندوهي، و نه تشويشي.»/ «اورليا» «در دوران عجيبي زندگي مي‌کرديم، مانند دوران‌هايي که معمولاً در ژي انقلاب‌‍ها يا سقوط ژادشاهان بزرگ فرا مي‌رسند… دوران ما آميزه‌اي بود از فعاليت، ترديد و کاهلي، آرمانشهرهاي درخشان، کشف و شهودهاي فلسفي و ديني، شور و هيجان واهي، آميخته به غرايز نوزايي؛ ملال ناشي از اختلافات گذشته، اميدهايي نامحتمل.»/ «سيلوي»