پروانه ي جوان و سودايي، از کعبه ي شهيد پرور شب پره ها -چراغ هاي خيابان- ناکام و دل زده است. در اين فناي مقلدانه معرفتي نيست که جان طالبش را به شور و شعوري بياميزد؛ در جست وجويي نامعين راه خود را از ديگر پروانه گان جدا مي کند، حالا که از تقليد وارسته است، در مسير تحقيق و تحقق خود، با پيري روشن ملاقات مي کند... اين مسير اوست و تنها او چرايي و چگونگي اش را مي داند!