روي نيمکت يکي از همين باغچه‌هاي توي گذر، مرد و دختري نشسته‌اند به حرف زدن، با زبان ساده بي‌غمزِ معمولي از زندگي روزمره و از آرزوهاي از دست شده و نيز از آمالِ هنوز دست نيافته‌شان مي گويند. مرد فروشنده دوره‌گرد است، خودش است و يک چمدان نخ و سنجاق. دختر خدمتکار است، لله بچه مردم، رؤياي ازدواج به‌سر دارد، مي‌خواهد خلاص شود از بندِ کلفَتي، درعين‌حال مي‌داند که خلاصي‌اش در گروِ خلاصيِ جمعي است. هردو برآمده از بطن جامعه‌اند، با بخورونمير روزگار مي‌گذرانند، در عالمي عاري از مهر. قص? مهر و فقدِ مهر در اين اثر بعدها ريشه مي‌گيرد در آثار دوراس.