برخي از نمايشنامه‌هاي يوجين اونيل براساس تجربه‌هايش از روزگاري‌ است که دريانوردي مي‌کرده. اونيل در آثارش از جوزف کنراد بسيار تأثير پذيرفته و همچون او ماهيت خشن زندگي روي آب را به تصوير مي‌کشد. اونيل نشانمان مي‌دهد که محدود بودن محيط و روابط چطور باعث شکل‌گيري تعصب، سوءظن و ترس مي‌شود، گرچه روابط نزديک و به‌هم‌پيوسته در آثار او پررنگ است. نمايشنامه‌هاي اين کتاب مضامين موبي ديکِ هرمان ملويل، به‌خصوص بيگانگي انسان‌ها با طبيعت، را به يادمان مي‌آورند. | در سفر دورودراز به وطن داستان جاشوي ساده‌دلي را مي‌خوانيم که دلتنگ سرزمينش شده و درست روزي که قرار است دستمزدش را بگيرد تا به خانه بازگردد او را مي‌دزدند و براي کار به کشتي ديگري مي‌برند. آنجا که دو راه به هم مي‌رسند قصه ناخدايي است که هر شب از پشت‌بام خانه‌اش مشتاقانه به دريا چشم دوخته. او عقلش را از دست داده و در خيالش منتظر است تا کشتي‌اش با گنجي بازگردد که در يکي از جزاير اقيانوس آرام دفن کرده‌اند. روغن نهنگ در يک کشتي شکار نهنگ اتفاق مي‌افتد که ميان يخ‌ها گرفتار شده و ناخدايي بي‌رحم و متعصب دارد. اونيل در اين نمايشنامه به بررسي مسائلي مي‌پردازد که در نظرش تضادهاي بنيادي خلق‌وخوي زنانه و مردانه‌اند.