اهداف کلي ما در نگارش کتاب اجرا و شناخت اين است که از محققان تئاتر و اجرا دعوت کنيم تا بسياري از بينش‌هاي علوم‌شناختي را در آثارشان بگنجانند و پروژه‌هاي تحقيقاتي را از منظر مطالعات‌شناختي بررسي کنند. اين کتاب‌ سعي دارد نشان دهد مطالعات‌شناختي چهارچوب معتبري را فراهم مي‌آورد تا ارزش بالقوه و حقيقت نظريه‌ها و رويکردهايي درک شود که در مطالعات تئاتر و اجرا به کار مي‌روند. در واقع، علوم‌شناختي برخي از رويکردهاي نظري، از جمله نشانه‌شناسي سوسوري، روانکاوي لاکاني، شالوده‌شکني، تاريخ‌گرايي جديد، و نظريه‌گفتمان فوکو را زير سوال مي‌برد. مفاهيم‌«ذهن تجسم يافته»، «ناخودآگاه‌شناختي»، «طرح همدلانه»، «مقوله‌‌هاي سطح پايه»، «استعاره‌هاي اوليه» و مفاهيم بنيادي نمايش در مطالعات‌شناختي، ايده‌هاي برشتي را به چالش مي‌کشند و رويکردهاي استانيسلاوسکي در بازيگري را غني مي‌سازند. مطالعات‌شناختي اين امکان را دارد که وجوه مشترک ميان«تئاتر» و «اجرا» را براساس تعريف‌هاي رايج پيدا کند.