تاريخ، حافظه، تبعيد و جلاي وطن، خانواده­هاي ازدست­رفته و گاه بازيافته، مرگ، رنج، جستجوي ريشه­ها و... ازجمله مضامينياند که در تمامي آثار وجدي معوض بهچشم ميخورند. خواهران روايتي است از دو زن که از تبعيد و رؤياهاي خفهشده درونيشان سخن ميگويند. زنهايي که يکي در شرق زاده شده و ديگري در غرب؛ اما عليرغم دوري سرزمين و فرهنگشان باهم خواهر ميشوند، چراکه هيچيک از آنها هراسي از بادهاي مخالف ندارند. بادهاي سهمگيني که سد راه تلاش شجاعانه آنها شدهاند، چه در مونترال بوزند و چه در بيروت. آنها تسليم نميشوند، مـي­جنگـند، مقاومت مي­کنند و بهزعم نويسنده، تاريخ را مي­سازند. وجدي معوض در اين روايت استعاره زيبا و پرمعنايي را بهکار ميبرد: اين زنان همانطور که چروک لباسها را با اتو صاف ميکنند اميدوارانه چروک­هاي تاريخ را نيز هموار ميسازند. «حتي اگر اين اميـد اميـدي سـيزيفي و عبـث باشد، چراکه اين چروکها را بايد فردا دوباره از نو اتو کشيد.»