گودرز گفت: «فرق چه مي‌کنه؟ اول مرده‌خري، بعد مرده‌خوري. ئي دو تا گاوميش اگه زنده بودن، هر کدوم پنجاه هزار توممن پولشون بود.» و روي پنجاه تاکيد کرد. نگاه سبزعلي گشت روي حاشيه گلي بهمنشير؛ روي گاوميش‌هايي که به خون و گل غلتيده بودند، روي آدم‌هايي که جمع شده بودند دور زاير خلف و قصاب و پسر زاير خلف. پرسيد: «همي دو تا بودند؟» اياز بزي گفت: «سه تا. يکيش تو شط بود و آب بردش.» سبزعلي خلط به زمين انداخت:«تف به روزگار» شنتيا گفت:« روزگار خيلي قشنگه. حيف نيست تفيش مي‌کني؟»