در قرن دوازدهم ميلادي داستان‌هاي عاشقانه‌اي مملو از الگوهايي با چهره هايي از دوران کهن وجود داشت. سنت شعر سرايي اسلامي عمد تا پيشينه مسيحي اين ملکه را ناديده گرفت و شيرين، که عضوي از کليساي سرياني شرق بود، به شيرين «ارمني» تبديل شد. اين داستان حماسي عاشقانه نه تنها از ايران تا عثماني گسترش يافت، بلکه به هند و ازبکستان و همچنين به کشور مسيحي گرجستان نيز رسيد. تاکنون هيچ تلاشي براي درک پيشينه تاريخي اين افسانه صورت نگرفته است. اين کتاب قبل از هر چيز سعي در تحليل ريشه‌هاي تاريخي داستان شيرين دارد.