سرگذشت‌نامه‌ها همواره يکي از پرطرفدارترين ژانرهاي ادبي بوده‌اند. حجم عظيم کتاب‌هايي که زندگي سلبريتي‌هاي ورزشي، تلويزيوني، سياسي و اقتصادي را روايت مي‌کنند، چنان زياد است که به بخش جدايي‌ناپذير صنعت فرهنگ و اقتصاد آن تبديل شده‌است. سرگذشت‌نامه‌ها اما هميشه يک فرم عامه‌پسند نبوده‌اند و در آثار درخشاني همراه با قوه‌ي خلاقه‌ي نويسندگان بزرگ، تبديل به عالي‌ترين نمونه‌هاي داستان‌نويسي شده‌اند. آندره موروا و رومن رولان مهم‌ترين نويسندگان اين حوزه‌اند که تعدادي از عالي‌ترين رمان‌هاي سرگذشت‌نامه‌اي را با تکيه بر زندگي بتهوون، بالزاک، هوگو و ديگران نوشته‌اند. در اين ميان آثار مهم و بزرگ ديگري هم هستند که با بازي و حرکت در فرم‌هاي مختلف و افسون خيال و رويا، نوشته‌هايي را در اين قالب ارائه داده‌اند که عجيب ستايش‌برانگيزند. کتاب «فلاش: يک سرگذشت» نوشته‌ي «ويرجينيا وولف» يکي از اين آثار است. فلاش داستانش را بر پايه‌ي روايت زندگي سگي از نژادي خاص پي‌ريزي مي‌کند که از خلال زندگي اين سگ به زندگي اليزابت برت براونينگ – شاعر مشهور انگليسي قرن نوزدهم – مي‌رسيم. وولف در اين کتاب با استفاده از مدارک و شواهد موجود درباره‌ي اليزابت و همسر شاعر مشهورش رابرت براونينگ، رماني نوشته پر از شوخ‌طبعي و طنازي و درعين‌حال جريان‌هاي ادبي و روشنفکري در اروپا و به خاصه انگليس و همين‌طور وضعيت سياسي و اجتماعي و مسائل مربوط به زنان و ... را نيز به موجزترين شکل توصيف کرده است. رمان «فلاش» چيره‌دستي نويسنده‌اي را نشان مي‌دهد که مي‌تواند با ايجازي منحصر به فرد، بر بستر زندگي يک حيوان، جهان اجتماعي و انسان‌ها را به بهترين نحو روايت کند.