در آغاز قرن بيستم، گرترود استاين ساکن پاريس شد و تا پايان عمرش آنجا ماند. مثل ديگر آمريکاييهاي همنسلش مقيم آنجا شد تا خودش را وقف نوشتن کند. حالا، به قول خودش، جنگ نبود، دوران جنگ بود. تهديد آلمان بر فراز فرانسه موج ميزد، سال 1940. گرترود استاين کتاب کوچکي را منتشر کرد به نام «پاريس فرانسه»، خاطراتش از دوران کودکي در فرانسه و مشاهداتش طي سالهاي اقامت در پاريس. استاين اينجا از مد، آشپزي، گلآرايي، سگها، هنر، جنگ و عشق در فرانسهي پيش از جنگ ميگويد. تصاويري را از چشم يک آمريکايي ساکن فرانسه به ما نشان ميدهد اما با کتابي تاريخي يا يک دفتر خاطرات معمولي سروکار نداريم، بلکه سبک استاين «پاريس فرانسه» را به اثري تبديل ميکند که ميشود سنگبناي نثر مدرن آمريکا. از سبکي صحبت ميکنيم شستهرفته که به قول ادم گوپنيک در مقدمهاش بر اين کتاب "به سبک کمي خودآگاهانهتر، آهنگين، و ستيهندهي ارنست همينگوي شباهت دارد." اما در واقع اين سبک استاين است که همينگوي آن را ميپروراند و پنجاه سال تمام بلکه بيشتر تاثيرگذارترين سبک نثر آمريکايي ميشود. شايد خواندن «پاريس فرانسه» بهواسطهي استفادهي حداقلي از علايم سجاوندي، سادگي زياد و تکرار جملات کمي دشوار باشد، اما کافي است کمي با آن همراه شد تا باز هم به قول ادم گوپنيک به «مسري بودن» نثر استاين پي برد.
نويسنده | گرترود استالين |
قطع | رقعي |
مترجم | پوپه ميثاقي |
نوع جلد | شوميز |
زبان | فارسي |
تعداد صفحات | 156 |
نوبت چاپ | 1 |
ابعاد | 12 * 19.5 * 1 |
وزن | 115 |
سال چاپ | 1401 |
هنوز نظري ثبت نشده است