«گوشه گير يکه و تنها فقط سرگرم خرده پژوهش هاي نوميدانه اي که دل کندن از آن ها برايم مقدور نيست... کارم را با پژوهش درباره منبع تغذيه سگ ها آغاز کردم زمين غذا را از کجا مي آورد؟ ولي آيا مي خواستم از مسائل زمين سر در بياورم؟ نه چنين قصدي نداشتم من فقط کنجکاو زندگي سگ ها بودم و بس چون مگر گذشته از سگ ها چيز ديگري هم وجود دارد؟» داستاني از زبان سگي که سخنش آميزه غريبي از دو صداست صدايي نماينده جماعت سگ ها و صداي ديگر دوري گزيده از آن جماعت سگ داستان کافکا با عوعويي بي وقفه در پي دانشي است که در تصاحب همگان است ولي هيچکس نمي تواند يا نمي خواهد علناً ابرازش کند و در تجربه گرسنگي کشيدنش به سرحد زندگي مي رسد.