يونسکو با بن‏‌مايه قراردادن خلأ هستي و اضمحلال وجود آدمي و با نمايش گسيختگي کلام در آثار نمايشي‏‌اش چهره‌ي نويسنده‏‌اي آبسورد به خود گرفت و به يکي از نمايش‌‏نامه‌‏نويسان سرآمد تئاتر آوانگارد فرانسه در قرن بيستم بدل شد. تابلو نمايش‏نامه‌‏اي تک‌‏پرده‌‏اي است که در آن نقاش مي‏‌خواهد تابلويش را به مرد چاق که تاجري رند و نابکار است بفروشد. شخصيت‏‌ها عمق روان‌شناختي ندارند و بُعد اجتماعي که يونسکو به آن‏ها مي‏‌دهد کاملاً تصادفي است. آدم‏‌هاي اين نمايش اراده‏‌اي از خود ندارند و صحبت و رفتار و احساسات‏‌شان براي تحقق آرمان مرد چاق است. از اين رو، مدام عقايدشان سرکوب مي‏‌شود. مرد چاق نماد تنهايي انسان است، که بين دو حد نهايي ــ نهايت و بي‏نهايت ــ به دام افتاده است و نه التيام مي‏‌يابد و نه تسکين. او در پي ارزش مطلق در زندگي خويش مي‏‌گردد و ناخودآگاه دنبال بُعد گمشده‌‏اي است که هرچقدر پيش مي‏‌رود بيشتر از آن دور مي‏‌شود. براي رهايي از بُعد محدود و ناخواسته‌‏اي که در خود سراغ دارد دست به دگرگوني در جهان اطراف خود مي زند ولي اين جست‏‌وجوي خوشبختي به هيچ مي‏‌انجامد و بهشت گمشده‌ي او هميشه باقي مي‏‌ماند. تنها چيزي که مي‏‌تواند نارضايتي را از او دور کند جست‌‏وجوي آرماني برتر در زندگي است: زيبايي. اما هميشه در حاشيه‌ي جهان به بيگانه‌‏اي مي‏‌ماند و دستش به زيبايي آرماني‏‌اش نمي‏رسد. از متن کتاب: نقاش: اول يه نگاهي به اين تابلو بندازين، اون‏وقت به من بگين نظر شما رو جلب مي‌‏کنه يا نمي‏‌کنه، اين‏طور نيست… اول بايد به دل شما بشينه. مرد چاق: فقط تو چارچوب يه سري محدوده‌‏هاي مالي مي‏‌تونه نظر منو جلب کنه. اين يه اصله دوست من، باور کنين يه اصله.