ترانه‌ي آبي و اورمياي بنفش دو منظومه‌ي اپرايي در بيان افسانه‌هاي درياچه‌ي اورميه هستند که بعد از سرايش به زبان‌هاي مختلف ترجمه شده‌اند. ـ ترانه‌ي آبي با الهام از يک افسانه و اعتقاد مردم سواحل درياچه‌ي اورميه سروده شد که معتقدند هركس در اوايل بهار نيمه‌هاي شب رقص و معاشقه‌ي قوها را ببيند و به ميان آن‌ها برود، رويين‌تن مي‌شود. ـ اورمياي بنفش بر اساس اسطوره‌ي دختر مقدس معبد آب اورميا که چشماني بنفش داشت و نگهبان آب بود سروده شد که نقل است در هنگام حمله‌ي سرگون دوم به اورميه، آتش بر ساحل درياچه افروخت و مردمان را به آزادگي و مبارزه فراخواند. شبانگاه دستگير و شکنجه‌اش کردند و لبانش را دوختند تا دعا بر آب نخواند. او تا سپيده‌دم با لبان دوخته راز دل با درياچه گفت و صبح در ساحل درياچه کشته شد. مردمان معتقدند از خاکستر او و چشمانش زنبق‌هاي بنفشي روييدند که هر سال در ساحل درياچه مي‌رويند و نگهبان آب و شهر و درياچه هستند.